Wat is een afasie?
Afasie betekent letterlijk “niet spreken” (a=niet, fasie=spreken). Afasie is een taalstoornis die zich uitstrekt over de gebieden; spreken, lezen, schrijven en algemeen taalbegrip. Afasie is meestal het gevolg van niet-aangeboren hersenletsel, bijvoorbeeld door een beroerte, hersenschudding, ontsteking, operatie, vergiftiging, een hersentumor of het verwijderen hiervan.
Het lastige aan afasie is dat het zich bij iedereen anders uit. De soort en ernst van de afasie hangt af van de plaats en ernst van de hersenbeschadiging. Dat het zich bij iedereen anders uit komt doordat de gebieden (waaronder spraak) zich door de hersenen heen bevinden en zitten niet bij iedereen op dezelfde locatie, meestal in de linkerhelft van de hersenen maar bij sommigen juist in de rechterhelft. In tegenstelling tot bijvoorbeeld het geheugen en onze motorische functies, die zeer specifiek aan te duiden zijn.
Het positieve hieraan is dat spreek weer enigszins opnieuw aan te leren en te trainen is, maar dat kost veel tijd en ontzettend veel oefenen. Beschouw het alsof je een aantal jaar terug wordt gezet in de ontwikkeling vanaf kind tot volwassenheid.
Waarom is een Afasie lastig te behandelen?
Ongeveer 50% van het aantal afasiepatiënten (na een hersenbloeding) herstelt volledig. Zij merken wel een blijvend probleem met taal. Daardoor kunnen we stellen dat over het algemeen iemand met een Afasie nooit volledig terug zal herstellen als voorheen.
Omdat een Afasie zich bij een ieder op een andere wijze kan uiten is het niet mogelijk om één standaard set aan oefeningen te gebruiken. Iedere cliënt is immers anders. Hierdoor ontstaat de situatie dat er per cliënt moet worden gekeken naar logopedie oefeningen op maat.
Ondanks dat veel van deze oefeningen bestaan en “gekopiëerd” kunnen worden (soms letterlijk op fysieke stencils) is het een zeer tijdrovende klus. Logopedisten die patiënten met afasie behandelen zijn dan niet alleen veel tijd kwijt aan het genereren van de juiste oefeningen maar ook aan het nakijken er van.
